Μεγάλη απορία… Διότι πλάσματα είναι κι αυτά. Κάτι πρέπει να τρώνε… Ε, λοιπόν, δεν ξέρω να σας πω ποια φαγητά προτιμούν, ξέρω όμως στα σίγουρα ότι:
Δεν τρώνε πέντε πέντε τα μελομακάρονα. Και δεν κάνουν …κόντρες, του τύπου ένα μελομακάρονο – ένας κουραμπιές και τούμπαλιν. Δεν έχουν φάει όλη τη γέμιση της γαλοπούλας (κι ύστερα να λένε, ότι η γαλοπούλα είναι διαιτητική!). Δεν εξαφανίζουν την πετσούλα από το γουρουνόπουλο (διότι και τους άλλους …μάνα τους γέννησε). Το χοιρινό με δαμάσκηνα δεν είναι ιδιωτική υπόθεση, είναι για όλους. Αφήνουν και λίγη πίτα Καισαρείας για τον …΄Αγιο Βασίλη που έρχεται από την Καισαρεία. Δεν μετράνε τα λεπτά της ώρας με … λαχανοντολμάδες. Ο πουρές κάστανο είναι συνοδευτικό… Και οι πατατούλες επίσης. Αφήνουν και λίγο σουφλέ για ξεκάρφωμα. Τα τυριά δεν είναι φρούτο (παλαιά αρχή!). Όχι, τα σοκολατάκια δεν κλαίνε όταν μείνουν μόνα τους, αφήστε τα χωρίς τύψεις… Δεν αδειάζουν την πιατέλα με τις δίπλες. Αφήνουν και κανένα …κλαδάκι από τον κορμό σοκολάτας. Δεν λένε: ουφ θα σκάσω και την ξαναπέφτουν στο φαγητό. Γιατί με τόσα που έφαγες θα γίνεις …εγγαστρίμυθος που έλεγε και η αείμνηστη Γεωργία Βασιλειάδου…
Αποφεύγοντας όλα τα ανωτέρω, τα καλικαντζαράκια χωρούν άνετα να περάσουν μέσα από τις χαραμάδες στις πόρτες και τα παράθυρα, και μέσα από την καπνοδόχο του τζακιού. Εν αντιθέσει με τους ανθρώπους, που ενίοτε, μετά τις γιορτές τους χωρούν μόνον τα …παπούτσια!
Προς γνώσιν, με αγάπη!
Χρόνια Πολλά και Καλή Χρονιά!
