Λίγοι είναι αυτοί, που εργάζονται υπό ιδανικές συνθήκες, ώστε να μπορούν να γευματίσουν άνετα στο χώρο εργασίας. Ο σωστός χώρος, ο χρόνος, το ψυγείο και η συσκευή για να ζεσταθεί το φαγητό φαντάζουν πολυτέλεια για τους περισσότερους εργαζόμενους. Και η λέξη «τάπερ» ηχεί απειλητικά στα αυτιά των περισσότερων και στο άκουσμα της σκέφτονται χίλιες δύο δικαιολογίες, ώστε να το αποφύγουν.
Και από την μία πλευρά, δικαίως νιώθουν έτσι, γιατί τα τάπερ δεν είναι μία εύκολη υπόθεση. Πρώτα απ’ όλα χρειάζεται χρόνο για να σκεφτεί κανείς τι να μαγειρέψει, αλλά και χρόνο για να ψωνίσει και να μαγειρέψει. Σίγουρα, όμως, τα τάπερ αποτελούν επιπρόσθετο βάρος κατά την μεταφορά. Οι τροφές χρειάζεται να είναι επιλεγμένες σωστά, ώστε να μπορούν να μεταφερθούν χωρίς να υπάρξουν διαρροές και να συντηρηθούν με ασφάλεια μέχρι την ώρα του γεύματος. Αλλά το να εμφανίσει κανείς το τάπερ του και να αρχίσει να τρώει στο χώρο της δουλείας φαντάζει μία όχι και τόσο άνετη διαδικασία.
Αν, λοιπόν, αποκλείσουμε τα τάπερ, μένουν δύο επιλογές. Η πρώτη είναι το να παραγγείλει κανείς φαγητό από έξω. Το να πάρει κανείς κάτι απ’ έξω είναι και η πιο συνηθισμένη επιλογή. Τι πιο ωραίο από ζεστό, νόστιμο φαγητό έξω από την πόρτα του γραφείου; Εκ πρώτης όψεως είναι η ιδανική λύση. Εκ δεύτερης όμως όχι ! Όσο και να γνωρίζει κάποιος το μαγαζί από το οποίο παραγγέλνει, δεν παύει να παραγγέλνει από μαγαζί. Αυτό σημαίνει ότι η ποιότητα του φαγητού δεν είναι η καλύτερη, γιατί οποιοδήποτε μαγαζί, όσο προσεγμένο και να είναι, σίγουρα χρησιμοποιεί για την παρασκευή των φαγητών προϊόντα χαμηλά ποιοτικά, ώστε να μπορεί να ρίχνει το κόστος και να έχει το μεγαλύτερο δυνατό κέρδος. Έτσι, αν σκεφτεί κάποιος ότι δουλεύει έξι με επτά ημέρες την εβδομάδα, θα καταλάβει αυτόματα το ότι το να τρώει τόσο συχνά έτοιμο φαγητό, δεν είναι ό,τι καλύτερο για την υγεία του. Δεν είναι, όμως, ούτε ό,τι καλύτερο και συμφέρον για την τσέπη του ειδικά την οικονομικά δύσκολη περίοδο, που διανύουμε.
Η δεύτερη επιλογή είναι το να μην τρώει κανείς στην δουλειά. Υπάρχει μία πολύ μεγάλη μερίδα πληθυσμού, που δεν τρώει στην δουλειά. Πολύ λίγοι από αυτούς, κατά την γνώμη μου πραγματικά δεν μπορούν να γευματίσουν, οι περισσότεροι για τους δικούς τους λόγους, δεν θέλουν. Όπως και να έχει, το να παρέρχονται μεγάλα χρονικά διαστήματα νηστείας δεν είναι βοηθητικό ούτε από άποψη υγείας ούτε από άποψη απόδοσης στην δουλειά, πόσο μάλλον για ευπαθείς ομάδες πληθυσμού, όπως είναι, λόγου χάριν, οι διαβητικοί.
Όλες οι επιλογές έχουν θετικές και αρνητικές πτυχές. Η λύση, όμως, είναι κάπου στην μέση! Μέρα με τη μέρα, τα τάπερ αποκτούν όλο και περισσότερους funs. Το να μπορεί κανείς να έχει πάντα τάπερ μαζί του είναι το ιδανικό, αλλά δεν είναι το πιο εύκολο. Έτσι, μία καλή πρόταση είναι να προσπαθεί κανείς να έχει τις περισσότερες ημέρες της εβδομάδας κάτι μαζί του πηγαίνοντας στην δουλειά και τις μέρες που δεν προλαβαίνει και έχει μεγάλο φόρτο εργασίας να καταφεύγει σε υγιεινές επιλογές από έξω. Λύσεις υπάρχουν!
Είναι πολύ σημαντικό να μπορεί κανείς να κάνει ό,τι καλύτερο για την καριέρα του και να είναι συνεπής και επαγγελματίας στις υποχρεώσεις του. Παράλληλα, όμως, εξίσου σημαντική είναι η πρόληψη, η προσοχή και ο σεβασμός στη υγεία.
